öncelikle şunu belirtmem gerekir ki yaptığım çoğu iş gibi blog açmam da birden oluşmuş bi fikir. nerden,nasıl geldi bu konuda pek bi fikrim yok gerçi. evet pek hoşlanmadığım bi huyum bu birden karar vermek ve düşünmeden onları hayata geçirmek gibi tuhaf bi özelliğim var umarım kötü sonuçlarıyla karşılaşmam dicem de biriyle karşılaştım bile. eee bu konuya girmesem daha iyi olabilir. dakika 1 gol 1 olmasın o da bana kalsın :p
hee blog açmamı anlatıodum ben aslında. nedendir bilmiorum kendimi bildim bileli yazdıklarımı başkalarına okutmaktan pek hoşlanmam. nedenini bilmiorum dedim ama bi kaç teorim var bu konuda. çoğu ailede vardır bu yanlış: küçüklere fikirlerini,duygularını açıklama fırsatı vermezler. kendileri büyüktürler ya, tecrübeleri falan vardır, herşeyi en iyi kendi bilirler, ufacıcık çocuk ne bilebilir ki? evet ufacıcık çocuk yetişkin dünyasına dair bişeyler göremez belki ama onun kendi dünyası vardır ve onun gördüklerini de yetişkinler göremez. sanırım etrafımdaki yetişkinlerin çoğu bunun farkında değil. bu yaşıma gelmiş olmama kendimce belli-başlı düşüncelere sahip olmama rağmen yazdıklarımı anneme hala okutmuş değilim mesela. ya da yazdığım -bence çok derin olan- şeyleri okuyan sayısı 1 ya da 2 dir. çocukluktan kazanılmış bi bağışıklık sanırım.. şimdi de taşıyamayacağım yükler yığmaya çalışıolar sırtıma. buna alışkanlığım yok ya da kaybettim, bi yerlerde unuttum ne biliyim ama istedikleri ben de yok buna eminim. neyse fazla uzatmaya gerek yok sanırım. bunu açmamın bi amacı var elbette. kendimi gizlemeyi, duygu ve düşüncelerimin çoğunu kendime saklamayı tamamen değil ama biraz aşmalıyım sanırım. tamamen aşarsam benim bi önemim kalmaz gibi hissediorum. çünkü insanın kendisine saklıyacak bişeyleri hep olmalı bu hayatta.
vatana millete hayırlı olsun. :p
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder