25 Ocak 2011 Salı

O'na..

kimsenin kimseyi düşündüğü yok aslına bakılırsa. herkes kendi derdine düşmüş bir şekilde devam etmekte hayatına. ne düşündüğünü,nasıl hissettiğini,rüyalarında nelerle boğuştuğunu merak ediyorum. yanında olamadığım için,bazı şeyleri aşamadığım için kendime lanet ediyorum kimi zaman. daha fazla üzülmemek için,düşünmeyi-sorgulamayı bile reddettiğim oluyor. böyle yaşadığımız için hayat bizden özür dilemeli,kaybettiklerimizi geri vermeli ve en önemlisi bir çöp yığınına dönüşmüş olan bilinçaltımızı temizlemeli. bu şekilde yaşayamıyoruz. dediğin gibi sen istemedin böyle olmasını,anlıyorum seni de. en azından anlamaya çalışıyorum. söylenenlere 'onun açısından baktınız mı?' diye çıkışasım geliyor,yine yapamıyorum. ben savunamıyorum seni. niye bu kadar büyük bir duvar örmüşüm,niye bu kadar yara almışım,sen buna niye izin vermişsin bilmiyorum. bu şekilde devam ettirdiğim için özür diliyorum. acı olan şu ki bu özür hiç bi halta yaramayacak,evet biliyorum. ama uzun uzun konuşacağımız gün de gelecek ve ben bunları yüzüne söylemek için çıldırıyorum,hafiflemek istiyorum. belki de omuzun da ağlamaktır istediğim, bunu da bilmiyorum..