kendime yalan söyleyip sonra da kısmen inanıyorum onlara, ne saçmalık. istediğim hayatı yaşadığım yok ve ben cidden çok yoruldum. yaşayacak bi mutluluğum yok gibi geliyor bu günlerde. durmadan sigara içiyorum, elimden düşürmüyorum. kendimi kaybettiğimi farkediyorum. artık ben ben değilim sanki. uzaklaşmış, bunalıklaşmış bi haldeyim. evde kimse olmasın, telefonumu kapıyım ve günlerce yatağımdan çıkmıyım. hiç bi şey yaşamak istemiyorum. belki de aslında yaşamak istemiyorumdur artık. belki de mutluluk benden uzaklaşalı çok olmuştur. koşup yakalamaya halim yok. bıraktım böyle kalsın.
o mutluluk denilen şey yoktur belki de. belki de, belki de.. hayatım hep belkilerde. fal bakıcak bi dileğim bile kalmadı artık. geleceğe ve hayata en gardı düşmüş durumdayım bugünlerde. iyi olacağımı düşünmüyorum. burda ne işim var bilmiyorum, aslında var olmamam gerekirdi. hiç bi yere aitim ve öyle bi yer de yok. çoğu zaman bişeyler düşünen beynimi artık boş boş takılırken yakalıyorum. böylesi iyi mi kötü mü onu da bilmiyorum.