arada gider-arada dönerim ben.

ne kadar çok değişken olduğumu bu sabah bi kere daha görmüş bulundum. buna ek olarak da hayattaki hiç bişeyin beni gerçekten yıkamayacağına dair bi fikir oluştu bende. bu gidişin sonu nereye gider-bakalım,kendimden korkmaya bile başladım. şu aralar sessiz,sakin,kendi halinde bi kızım ama yarın nasıl olcağım pek de belli olmaz.. sanırım bu bi duraklama dönemindeyim ve ben içimdeki ülkeyi bilmem kaçıncı kez yeniden kuracağım. çok bile durakladım. hayırlara vesile :)